Als ik een moment jouw spiegeling was
dan kon ik voelen wat jij voelt
de liefde des ware die jij altijd gaf
of hoe je eigen schaduw soms woelt.
Doorheen je tranen de onmacht zien
begrijpen wat jou in het leven verdriet.
Jouw hart heftig voelen bonzen
als het dezes wereld onrecht ziet.
Jou in je gedachten zien verzachten
in het geluk dat je kan verblijden.
Of ontdekken het stilles lijden
voor zelfrespect te strijden als
onmin des ander je ik zijn versmachte.
In de spiegeling die heel jouw zijn bevat
zien mijn ogen jou ‘t leven beleven.
Zie ik zoveel van jouw liefde gegeven
dat ik alleen maar oprecht kan beamen,
met een hart van goud ga jij door het leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten